data: 08.03.2024.
W Medziugoriu ustawiono monumentalne dzieło rzeźbiarskie, które podróżuje po całym świecie z prywatnej kolekcji „Obrazy Wiary” Miłosierdzie – Most dla Pokoju, a autorem tego dzieła jest artysta Guido Rainaldi z Włoch. Dzieło sztuki przedstawia dwie duże postaci, na pierwszym planie św. Jan Paweł II. w akcie stawiania ostatnich kroków swojego ziemskiego życia, a w tle wizerunek Jezusa ukrzyżowanego na krzyżu w dynamicznej akcji objęcia. To dzieło sztuki ma około 4 metrów wysokości, jest wykonane ze stali i zostało zainstalowane w Medziugoriu, obok sali św. Jana Pawła II. (żółty budynek), gdzie pozostanie przez rok. Planuje się, że po tym czasie dzieło sztuki będzie wystawiane w Polsce, Australii, USA, Meksyku...
Uroczystość odsłonięcia rzeźby odbyła się w niedzielę 3 marca po Mszy świętej, a odsłonięciu i poświęceniu pomnika- rzeźby uczestniczył mons. Aldo Cavalli, wizytator apostolski o charakterze specjalnym dla parafii Medziugorie, o. Zvonimir Pavičić, proboszcz parafii Medziugorie, autor tego dzieła, artysta Guido Rainaldi oraz parafianie i pielgrzymi.
Jak sam autor stwierdza w opisie tego dzieła, zbawienie przychodzi przez krzyż i ukrzyżowanego Chrystusa. Pamięć o nim jest wszędzie, na ścianach kościołów i szkół, na wierzchołkach dzwonnic, wezgłowiach łóżek i nad grobami, wszystkie te miliony krzyży przypominają nam o śmierci Jezusa na krzyżu. Krucyfiks jest oznaką ludzkiego bólu. Nie znam innego znaku, który dawałby tak silne poczucie naszego ludzkiego przeznaczenia. Krucyfiks jest częścią historii świata. Postać papieża Jana Pawła II. zawsze była inspiracją dla artystów w dawaniu swoistej interpretacji artystycznej, bardziej lub mniej „prawdziwej”, człowieczeństwa papieża Wojtyły, jego wyjątkowości, charyzmatyczny, o wielu talentach, „Piotr naszych czasów”. Był przykładem prawdy, wiary, nadziei i miłości, wzorem nie tylko dla wierzących, ale przede wszystkim dla niepewnych, moralnym oparciem dla współczesnego świata i odbiciem Bożej miłości. Obie figury porównywane są pod względem konkretności i specyfiki języka wizualnego. Nie potrzebują wstępu ani tłumaczeń, należą do języka uniwersalnego, są umiejscowione właśnie w perspektywie uniwersalności, w możliwości ekspresji, sugestii, horyzonty wrażliwości, refleksji, abstrakcji. Dlatego „sztuka sakralna” zawsze nawiązywała charakterystyczny i aktualny dialog ze świętością, z religijnością, duchowością i transcendencją, potwierdzane są wartości i stawiane są nowe fundamenty pod nowe poznanie i akceptację tego, czego poznać nie możemy . Miarą ekspresji artysty i wrażenia obserwatora jest przekaz dzieła rzeźbiarskiego. Dzieło rzeźbiarskie zachęca nas, abyśmy nie patrzyli na nie jak na przedmiot konsumpcji, ale jak na dar, którym można się cieszyć poprzez kontemplacyjne spojrzenie. Każdy artysta inaczej, w ciszy serca, sławi tajemnicę ludzkiego życia i wyraża ją za pomocą swojego narzędzia, jakim jest język. Dwie szczególnie znaczące figury które przedstawiają historię, przeszłość, pamięć zbiorową, wiarę.
