APOSTOŁOWIE POKOJU I MIŁOŚCI

„Drogie dzieci! Dzisiaj dziękuję wam za każde wyrzeczenie, które ofiarowaliście w moich intencjach. Wzywam was dziatki abyście byli moimi apostołami pokoju i miłości w swoich rodzinach i w świecie. Módlcie się aby Duch Święty oświecał was i prowadził na drodze świętości. Jestem z wami i wszystkich was błogosławię moim matczynym błogosławieństwem. Dziękuję wam, że odpowiedzieliście na moje wezwanie.”

Orędzie 25. czerwca 2005r.

Matka Boża każde orędzie kończy słowami: „Dziękuję wam, że odpowiedzieliście na moje wezwanie.” Tak jakby chciała swą wdzięcznością dotknąć, obudzić nasze serca, abyśmy Jej posłuchali i szli drogą nawrócenia i świętości. Dziś dziękuje nam za każde wyrzeczenie, które ofiarowaliśmy w Jej intencjach. W poprzednich orędziach rocznicowych mówiła: „Dzisiaj chcę wam podziękować za wszystkie ofiary i za wszystkie modlitwy.” (25 czerwca 1990). „Dziś jestem szczęśliwa, chociaż moje serce jest jeszcze trochę smutne z powodu tych wszystkich, którzy wybrali tę drogę, a potem z niej zrezygnowali.” (25 czerwca 1992). Choć wie, że nie wszystkie dzieci zaakceptują Jej słowa, nie zniechęca się, wierzy, ma nadzieję. Dlatego mówiła: „Wielu jest ludzi, którzy nie chcą pojąć moich orędzi i przyjąć z powagą tego, co mówię. Dlatego więc wzywam was i proszę, abyście waszym życiem, w codziennych sprawach, świadczyli o mojej obecności.” (25 czerwca 1991).

Orędzia Matki Bożej odkrywają nam jakie jest serce Maryi. To jest serce Matki, która kocha swe dzieci. To jest serce wdzięczne za każde wyrzeczenie, które ofiarowaliśmy w Jej intencjach. Trzeba się modlić i z dnia na dzień darować swoje serce Sercu Maryi, abyśmy się stali wdzięczni.

Tylko ślepy człowiek nie widzi, że wszystko w życiu zostało nam darowane i że nic do nas nie należy: ani ziemia, ani ludzie, ani ciało, ani życie, bo wszystko to jest darem Bożym. Tylko serce, tak jak wypełnione Duchem Świętym serce Elżbiety, woła: „A skądże mi to, że Matka mojego Pana przychodzi do mnie?” (Łk 1, 43). Serce Elżbiety jest wdzięczne, bo w przyjściu Maryi rozpoznaje dar i błogosławieństwo.

Bóg wszystko stworzył dla nas i to nie z byle powodu, nie byle jak, ale pięknie, cudownie i z miłości. Od początku należy uczyć się podstaw rozmowy z Bogiem. Należy się uczyć słowa: Dziękuję. I to nie tylko mówienia dziękuję jako powierzchownego słowa płynącego z ust, języka, rozumu, ale dziękuję płynącego z całego istnienia i życia.

Bóg dał nam coś więcej niż życie, niż to co dla nas stworzył, dał nam samego siebie w osobie Jezusa Chrystusa. Jezus Chrystus dał nam w pełni życia i miłości samego siebie w Kościele i poprzez Kościół, w sakramentach a szczególnie w Eucharystii.

Bóg w naszych czasach posyła nam Matkę, swego Syna Jezusa i Matkę Naszą, abyśmy stali się apostołami pokoju i miłości w swoich rodzinach i na świecie. Nasze rodziny i świat potrzebują ludzi, którzy głosić będą pokój i miłość. Bo wśród nas zbyt wiele jest niepokoju, lęku, mroku i złości. Matka Boża, która przebywa w chwale niebieskiej, przychodząc do nas wie iż pokój i miłość są mocniejsze, że opłaci się i kochać i głosić pokój. Matka Maryja wie, że nie możemy tego osiągnąć jedynie własnymi siłami, dlatego zachęca nas do modlitwy do Ducha Świętego, przez którego poczęła Jezusa. Zachęca nas do modlitwy do Ducha Świętego, w którego sile i mocy apostołowie stali się nieustraszonymi świadkami Jezusa. My tego nie możemy, ale Duch Święty, który jest w nas może. Jesteśmy wezwani do świętości i do uświęcenia swego życia. Św. Paweł nas napomina: „Albowiem wolą Bożą jest wasze uświęcenie.” (1 Tes 4, 3). Dopiero na drodze uświęcenia i świętości możemy przeżyć radość i prawdziwość słów z Pisma Świętego: „Zawsze się radujcie, nieustannie się módlcie! W każdym położeniu dziękujcie, taka jest bowiem wola Boża w Jezusie Chrystusie względem was.” (1 Tes 5, 16-18). Nie jesteśmy sami. Matka Maryja jest z nami i daje nam swe matczyne błogosławieństwo.

o. Ljubo Kurtović OFM

Medziugorje, 26 czerwca 2005