NIECH W SERCU WASZEJ RODZINY BĘDZIE JEZUS

„Drogie dzieci! To jest czas łaski dla rodziny i dlatego wzywam was – odnówcie modlitwę. Niech w sercu waszej rodziny będzie Jezus. Uczcie się kochać wszystko to co jest święte w modlitwie. Naśladujcie żywoty świętych tak, by byli dla was bodźcem i nauczycielami na drodze świętości. Niech każda rodzina stanie się świadkiem miłości w tym świecie pozbawionym modlitwy i pokoju. Dziękuję wam, że odpowiedzieliście na moje wezwanie.”

Orędzie 25. pażdziernika 2004r.

Nasze niebieska Matka Maryja w orędziu zwraca się do rodzin. Nikt nie ma takiego doświadczenia i takich cnót życia rodzinnego. Maryja była i panną i oblubienicą – żoną Józefa i dziewicą – matką Syna Bożego i wdową po śmierci Józefa. Odczuła i przeżyła wszelkie radości i smutki życia rodzinnego, wzloty i trudności, lęk i śmierć, aż po największą tragedię -ukrzyżowanie Syna. Przeżyła radość zmartwychwstania z Synem zmartwychwstałym, który po wszystkim został wezwany, by królować. Zaczęła od pokornego służenia, a skończyła na niebieskim królowaniu.

Maryja nie napawa się chwałą niebieską, ale przychodzi do nas, objawia się i troszczy się o nas, o swe dzieci, które wciąż są w drodze podążając do ostatecznego celu i chwały. Dlatego kieruje do nas swe słowa, wzywa, doradza i uczy. Słowa Maryi są jasne i proste, a dotyczą naszej codzienności, naszych relacji w rodzinie, gdzie rodzi się i wychowywany jest człowiek. Dlatego Maryi jako Matce leżą na sercu rodziny, rodzice i dzieci. Nikt nie jest bliższy rodzicom od ich dzieci. Miłość wobec dzieci idzie w parze z pierwszym i największym obowiązkiem rodziców – wychowaniem dzieci. Ta powinność jest ważniejsza od oficjalnej pracy, kariery, sukcesu społecznego. Święty Paweł mówi: „A jeśli kto nie dba o swoich, a zwłaszcza o domowników, wyparł się wiary i gorszy jest od niewierzącego.” (1 Tm 5, 8) Maryja jest dla nas przykładem wychowania i modelem życia rodzinnego. Maryja w swoim sercu nosi skarb, który pragnie nam dać. Ewangelia mówi: „Lecz Maryja zachowywała wszystkie te sprawy i rozważała je w swoim sercu.” (Łk 2, 19) Ta sama Ewangelia podkreśla: „Matka Jego chowała wiernie wszystkie te wspomnienia w swym sercu.” (Łk 2, 51) W Maryi mamy cudowny skarb mądrości Bożej, który Ona pragnie dać nam i naszym rodzinom. Wychowanie Maryi względem ludzkich spraw było tak zwyczajne, że nikt w Nazarecie, patrząc z zewnątrz w Synu Maryi nie dostrzegł Mesjasza, Boga. Maryja była osobą zwyczajną tak jak i Jej orędzia, w których skrywa się dla nas życie Boże. Patrząc z bliska wychowanie Maryi było niezwykłe w zwyczajności, doskonałe w każdym względzie, bowiem była świadoma, że po ludzku wychowuje Świętego nad świętymi. Do takiego wychowywania należało mieć doskonałe serce i ułożoną duszę, a tego nie brakowało Niepokalanej i Pełnej Łaski.

Maryja wzywa nas do świętości. A świętość jest niezwykłością w zwykłym ludzkim życiu. Wiemy, że dzieci nie wychowuje wiedza pedagogiczna, ale wzorowe zachowanie rodziców. Jest wielu znanych pedagogów, którzy sami nie wychowali dobrze swych dzieci. Matka raczej wychowuje dzięki swej osobowości i dobroci, aniżeli dzięki wiedzy fachowej.

Maryja wzywa nas do odnowienia modlitwy, bo przez modlitwę odnowione zostaną nasze serca i nasze rodziny. Jezus stoi przed drzwiami każdej rodziny z pragnieniem wejścia i ucztowania z nami. Pukanie Jezusa będzie mogła usłyszeć rodzina, która wspólnie się modli. Nie pozwólmy, by cokolwiek innego poza Jezusem, znalazło się w centrum naszych rodzin.

o. Ljubo Kurtović, OFM

Medziugorje 26 października 2004 r.